Yazı gönderen herkese milyonlarca teşekkür, gani gani minnet. Yazmamanın bahanesi yok, anladık, mutlu olduk, ferahladık. Kaleminize, fikrinize sağlık. Misafir Yazılarındaki bahanelerden geçtik, bu ayın Okur Yazısı’nı kısa, doğrudan ve belki o yüzden daha da dokunan yazısıyla İrem Yağmur Taylan’dan seçtik… Bahane; belki daha fazla ses tonudur. Belki daha yüksek ses tonudur. Ses tonudur, fark ediş.…
Bir süredir insanların anlattığı hikayeleri dinlerken, dinlemiş gibi yaptığımı fark ediyordum. Sosyal ortamlarda dikkatimi insanların neyi nasıl anlattıklarını gözlemlemeye veriyordum. Ne zaman ki anlatılanlar beni tatmin etmiyor, içimden başka şeyler düşünüyordum. Arkadaşlar bana daha önce bulunduğumuz ortamdakilerin anlattıklarını hatırlatmaya çalıştıklarında, aklımda hiçbir şey kalmadığını söylüyordum. Bu huyumu bir şekilde değiştirmem gerekiyordu. Geçmiş bayramınızı bu vesileyle…
Geçtiğimiz ay Hamamda Deli Var’a ‘Dursun’un Fiyaskosu’nu yazan Alican Arıcan’ın mizahını ve hızını hiç yitirmeyen kaleminden, vazgeçtiklerimizi ve vazgeçemediklerimizi didikleyen yeni bir Misafir Yazısı: İç Saha. Yıllardır amatör ligdeyiz. Bu durumun çeşitli sebepleri var. İçimizde hayatı futbola, futbolu da hayata benzeten ümitsiz bir kalabalık var. Sanırım sadece ben tünelin ucundaki ışığı görüyorum. Bana da içlerinden…
‘Bana bahane uydurma’ diyorum küçük çocuğuma. Yalanlarına, yanlışlarına, her türlü ayıplarına sonsuz bir pişkinlikle bahane uyduranlardan nasıl sıdkım sıyrılmışsa artık, henüz beş yaşındaki kızıma bahane uydurmanın güzel bir şey olmadığını, yaptıklarımızın sorumluluğunu almamız gerektiğini, hata yapsak bile yanlışımıza bahane uydurmak yerine nerede hata yaptığımızı kavrarsak aynı hataları tekrarlamayacağımızı açıklıyorum. Beni ne kadar anlıyor emin değilim.…
İnsanın uzun yıllardır kendine ders çıkaramadığı hayal kırıklıkları , ne olursa olsun önüne geçemediği dönüm noktaları ve her şeye rağmen hala şaşırabilmesi…Yani Shakespeare’in de demek istediği tüm mesele; “olmak ya da olmamak” aslında inanmak ve inanmak istemek arasında. Koskoca dünyanın tam ortasından geçen o ince çizgi de tam buna tekabül etmekte. Kimin olursa olsun, siz…
Apar topar çıkarken evden, kapının girişindeki emektar tokasıyla ıslak saçlarını tepeden topladı. Gür saçları hayatının her döneminde ruhunun yansımasıydı. Mor, kırmızı, turuncu, kısa, uzun, kıvırcık, yanmış, yıpranmış, ucundan biraz kırılmış, kırıkları aldırılıp budanmış, kendi kökünden güçlenip tekrar uzamış, her şeye rağmen her daim ışıldamış… Hayatta başına ne geldiyse, o dönemki hayat duruşu ne ise, neye…