Bu takvimin yaprağı bomboş çünkü…

Yazmak istemedim bir zaman. Hani bazen olur öyle. Zihnin konuşur ama dinlemek istemezsin. Yazmak hatırşinas bir dostla sohbet gibidir çünkü. Aynanın arkasındaki sırı sıvamaktır yazmak. Sustum. Ben sustum, kalem sustu, bir takvim dolusu sustuk. Boş sayfaya batırdım güneşleri, duymadım günleri, aynı anda birden çok işle, birden çok çocukla, birden çok hayalle meşgul zihnim sustu. Kelimelerim…