“Yaşamak kolay değil ya kardeşler, Ölmek de değil ” Orhan Veli “Ne o?” derdi dedem. Dedem ki saçları beyazlamış bir çocuktu, ama anlarsınız ya, çocuktu işte hâlâ. “Ağız tadıyla bir çay da mı içemeyeceğiz?” Ve höpürdeterek çayından bir yudum alıp, Rusça konuşmaya başlardı. Harp okulunda öğrendiği Rusçası, gerileyen belleğiyle savaşan bir Sovyet askeri gibi dudaklarında…
Bunlar insanın düşündüğü şeyler değil. Ev alıştığımdan daha aydınlıktı, belki uzun zamandır bu kadar geç saatte oraya gitmediğim için. Apartmanda asayiş berkemaldi, apartman neye sahne olduğunu, birazdan köşedeki dairenin ağırlaşacağını pek tabii bilmiyordu. Uzun bir koridorun en sonundaydı kapı. Hep 50 adımda o kapıya vardıysam bu defa sanki 150 adım atmıştım. Ama apartman öyle sakin,…
Çay getireyim mi dedi refakatçi kadın. İrkildim. -‘Efendim?’ -‘Çay, çay, içer misin?’ Acı karşısında yiyip içmek oldum olası tuhaf gelirdi bana. Yok teşekkür ederim diyebildim. Ben kendime alacağım dedi, gün içinde içtiğim 15.bardak olmuştur belki (gün içinde mi? saat sabahın 10’u. Gün ne ara başladı da içine bu kadar çay sığdı?). Diyemedim tabi. Şaşkın bakışlarımdan…
Benim gibi bol kadınlı bir aileden geldiyseniz beni daha iyi anlayabilirsiniz. Benim iki ablam, bir anneannem, canım annem ve iki teyzem var. Çekirdek ailemizin buluşma üssü Göztepe Ömür Çıkmazı’ndaki evimizin mutfağı. Lise 1’deyim ve mevsimlerden kış. Bol lodoslu ve mide bulantılı geçmiyor o dönem İstanbul’un kışları. Kış deyince illa kar, illa kar tatili oluyor. Fırtınalı…
Luka için… (2003-2019) 2003 yılının sonundayız ve ben daha çocuğum. Paşa çayı verseler içine beş tane kesme şeker atıp içecek kadar çocuğum hem de. İşin kötüsü ne kadar çocuk olduğumun farkında bile değilim; kaşlarım ince, saçlarım sarı röfleli, aklım bir karış havada. Ama tıpkı küçük bir çocuk gibi hayvanları çok seviyorum. Rahmetli Başar’a bana ‘Elmyra’…
Salı günü bir yerde. Yalnız kalmak istediğini sanmıştı oysa yüreğinde büyüyen bunca kelimenin sıkı bir yağmurla oluklardan denize dökülmesi için belki birileriyle sessiz bir yürüyüşü paylaşması gerekiyordu. Sıradan bir kaybediş değildi bu. Bunca yıl boyunca biriktirdiği bütün para bir anda yok olmuş, düpedüz kandırılmıştı. Ailesine verdiği sözü de tutamamıştı. Kaloriferli bir ev ve yaz kış…