Tuğçe, 14 Haziran 1985 günü saat 14:10 sularında İstanbul - Kadıköy' de doğmuştur. Ali ve Sabriye'nin üçüncü kızı ve ikizler burcudur. İkizler burcu olması ve ailenin en küçüğü olması üzerine kurduğu komik anlatımı Tuğçe'nin en kıymetli savunma mekanizmasıdır. Aslında özelinde büyük bir yüzleşmedir.
2003-2010 seneleri arasında Belçika - Antwerp' te moda tasarım okuyup sonrasında Türkiye' ye geri dönen Tuğçe, doğum yılının tek sayı ile bitmesinden dolayı tek sayıları, ikizler olmasından dolayı iki isme sahip olmayı (Tuğçe ve Tutu), üçüncü çocuk olmasından dolayı tek sayıları sevmesinin sağlamasını aldığını düşünmeyi ve hayatı sembollerle yaşamayı çok sever.
Bu durum profesyonel kariyerinde renk ve desen cümbüşü olarak hayat bulur.
Mesut abi yine yanlış parke kaplamasını alıp babama getirmişti.. Zaten Mart ayı, zaten hava kasvetli, zaten okula gitmek zorundayım ve zaten kahvaltıdaki ekmek yine bayat. Zaten tüm bu moral bozucu etkenler beni bu Çarşamba sabahı yorup yıpratırken bir de babamın Mesut Abi’ye giydirmesini oturduğum yerden, beş kişilik mutfak masamızın ucundan, izlemek zorundayım… Ama göz göze…
Son 3 saattir ağı düşmüş külotlu çorabım, beli göbeğimi sıkan eteğim, polyester lekeli gömleğim ve yağlı saçlarımla evin içinde takılıyorum. Çorabımın ağı delik, ayak kısmı hafif kıtır kıtır sertleşmiş… Genzim tıkalı. Tırnaklarım yamuk kesilmiş ve aralarına biraz pastel boya kaçmış. Çok mutsuzum. Sıkkınım. Hafiften huzursuzluk da var. Saat 17:30. Servisten inip eve gelir gelmez 3…
60 Saniye, 1 dakika 60 dakika, 1 saat 24 saat, 1 gün 7 gün, 1 hafta 4 hafta, 1 ay. 12 ay, 1 sene.. Nedir bu zamanı ölçme aşkı? Hani yani nereden esti bu kadar saniyeleri toplayıp dakikalara ulaşmak? Ulaşma dakikaya. Dakika seni sevmiyor arkadaşım. Sevse hemen dükkanı kapayıp gitmezdi. Zaten saniye dediğin de tık…
Lütfen dikkatli olalım bu ay benim sularımda yüzüyorsunuz. Merkür burcuma girdi, 12 Haziran’ a kadar bende, 14 Haziran’da da kısmetse doğum günümde beraber mum üfleyeceğiz. Herkesi beklerim. Sonra da 15 Haziran’da istikamet Barselona. Kulağa ne kadar hoş gelse de benim gibi uçaktan korkan bir varlık için, doğum gününün hemen sonrası birkaç saat de olsa, uçağa…
Dün çok güzel bir rüya gördüm. Babam, annem ve Başak ile beraber İtalya’ya gidiyorduk. Hem de arabayla. Tüm rüya, mavinin ağırlıkta olduğu fulü renklerdeydi… Sanki bitmeyen bir akşam üstü gibi. Bir ara, İtalya’ya daha tam yaklaşmamışız, tabii rüya olduğu için nerede olduğumuzu tam anlayamıyorum ama hissediyorum, dağların tepesinden denize bakıyoruz. Rüyamın ışığı akşamüstü ile gece…
Yeni bir Nişantaşılı olarak, ablamları her görmeye geldiğimde, yolu uzatıp Bağdat Caddesi’nden geçmeyi, trafik yoksa ve hava güzelse Göztepe ışıklardan geçip sol şeritte kalarak eski evimizi ziyaret etmeyi çok seviyorum… Ya da seviyordum. Göztepe’deki evimize ilk gelenlere babamın telefonda anlattığı şekliyle: Göztepe ışıkları geçince sol şeritten devam et. Göztepe parkı var, onu geç. Üç apartman…
