Parmak ucumda dolabın üst rafına yükselirken elim hemen küçük boy valizime gidiyor, ezbere… Bu sefer büyük olanı arıyorum, en büyüğünü. Kulpu yakalayıp valizle beraber aşağı hopluyorum. Ani zıplayınca zonklayan ayak tabanım ve hemen önünde duran büyük valiz. Bu tanıdık bir sahne. Ama büyüklüğü bana, bu seferki yolculuğun kabine sığmayan önemini hatırlatıyor. Korkuyorum deli gibi… Zonklayan…
Bir gece yarısı daha kan ter içinde uyandım. En canlı sahnem, ıslak atletim ve kaybettiğim suyu takviye niyetiyle uzandığım cam bardağı kafaya dikişim. Karanlık, gece, cam bardaktaki su ve terleme…. Kopuk kopuk görüntüler… Ertesi gece aynı oyun sanki çok beğenilmiş gibi tekrar sahnede…Su, gece, derin bir nefes, uyanış ve terleme… ‘Tekrar’, hayatın döne döne bir…
Yıllardır sevdiğim, her yıl heyecanla beklediğim, mumları umutla ve gerçekleşeceğine inandığım çocuksu bir çabayla üflediğim sevgili günüm. Hoşgeldin, sefa getirdin. 1 gün daha geç doğsaymışım, 4 senede 1 kutlarmışım, ah ne şanslı ama ne son dakkacıymışım… Benim için özel olan bugünü belli ki bu hikayelerle başkaları için de ilginçleştirme çabasındaymışım… Başardıklarımla, zayıflıklarımla, bana ait farklılıklarla,…
Tam 17 yaşındaydım dedi evlendiğimde ve sanırım 18 ya da 19’dum anne olduğumda. Tam emin olamadım yaşımdan, doğum günüm geçmiş miydi ki acaba? Aman sanki çok da önemi varmış gibi yeni bir senenin ve yeri varmış gibi ezbere hayatlarımızda umut dolu dileklerin… Çok uzak değil 2 sokak ötede kimse beni anlamıyor nidalarıyla kapılar çarpıldığında ve…
O gün günlerden, yeni bir tecrübe edinme zamanının bittiği ve geçmişte yaşanıp hazmedilemeyenlerin geviş getirildiği Aralık akşamı dost sohbeti… Soğuğun samimiyetle ve dize örtülen battaniyenin görmüş geçirmişlikle arasındaki yakın ilişkide, her zamanki gibi birincilik bir demlik çayın, hazmedilemeyen olaylar sohbetine eşlik etmesinde. Olabileceğimiz onca ihtimal arasından olduklarımızı, içine doğduklarımızı, dışarıdan alınan darbelerle yontulup bugünkü şeklimizi…
Merhaba, Elçin ben. Yabancıyı ürkütmeyen gülüşüm, naifçe uzanan ince kolum, şefkatli ses tonum belki seni gerçekten iyi hissettirecek, belki de ezbere nezaketinden çıkan içi boş bir ‘memnun oldum’ bana geri gelecek. Hangi kaynaktan çıktığını bilemeyeceğim, çünkü henüz gözlerinin kısılmasının, hafif bükülen dudaklarının, göz temasını kaçıran saniyelik utangaçlığının parçalarını anlayıp bir bütün oluşturacak kılavuzun yok bende.…
