Bir gece yarısı daha kan ter içinde uyandım. En canlı sahnem, ıslak atletim ve kaybettiğim suyu takviye niyetiyle uzandığım cam bardağı kafaya dikişim. Karanlık, gece, cam bardaktaki su ve terleme…. Kopuk kopuk görüntüler… Ertesi gece aynı oyun sanki çok beğenilmiş gibi tekrar sahnede…Su, gece, derin bir nefes, uyanış ve terleme… ‘Tekrar’, hayatın döne döne bir…

Devamını oku

Bugün şanslı günün. Kapının önünde açılmayı bekleyen bir kutu var. İçinde ise, şu güne kadar henüz bilimin tümüyle uygulamayı başaramadığı (yada senin öyle sandığın) bir simülatör var. Rahatlıkla, omuriliğinin üzerine iliştirebileceğin bu implant, sinir sistemini kontrol edebilecek. Neden mi? Sen, hayallerindeki sen olabilesin, hayallerindeki hayatı deneyimleyebilesin diye. Ve vücudundaki tüm nöronlar, her doku, zihninin emrinde,…

Devamını oku

Gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum. Uyumamalıyım. Bunun çeşitli nedenleri olabilir. Kıtalar arası yapılan bir seyahat mesela, uyku düzeninin şaşmaması için cin gibi uyanık durmak lazım gelebilir saatler süren yolculukta. Önde duran ekrandaki sıradan film seçkisinden birisini seçebilir, oyun oynayabilir, ya da harita üzerinden dünyanın hangi noktasının kaç kilometre yükseğinden uçtuğumuzu öğrenebiliriz. Bu konuda fena değilim, mesela…

Devamını oku

Yeni bir Nişantaşılı olarak, ablamları her görmeye geldiğimde, yolu uzatıp Bağdat Caddesi’nden geçmeyi, trafik yoksa ve hava güzelse Göztepe ışıklardan geçip sol şeritte kalarak eski evimizi ziyaret etmeyi çok seviyorum… Ya da seviyordum. Göztepe’deki evimize ilk gelenlere babamın telefonda anlattığı şekliyle: Göztepe ışıkları geçince sol şeritten devam et. Göztepe parkı var, onu geç. Üç apartman…

Devamını oku