7 Eylül sabahı İstanbul yolunda ve konum olarak Çanakkale çıkışında, karınca kararınca ev ekonomisine destek olsun diye yol kenarındaki küçük kamyonlarda seyyar satış yapan bir abiden meyve-sebze alırken, garip olduğunu düşündüğüm bir diyalog yaşadım. Arabanın bagajını tıka basa doldurduktan sonra gözüm en son yeşil fasulyelere gitti. Seyyar satıcıya, “Bunlar… bunlar şey olmasın” dedim. Ne diyeceğimi…

Devamını oku

Hiç güneşe koymadım halbuki… Bilerek değil, tam olarak bilmeyerek de diyemem ama farkında değildim sanırım. Şimdi, bu boyuna posuna hayretle bakıyorum. Bir yerden güneş almış olacak ki bu denli uzamış. Yoksa koydum da hatırlamıyor muyum? Bilmem gerçekten önemli mi? Hala bilmiyorum. Bilerek güneşe koysam daha çok uzayacak mı? Karanlık bir odaya kapasam körelecek mi? Sanki…

Devamını oku

Nerede yardıma ihtiyacı olan bir nokta görsem, nefes alabilmesi için bir miktar sessizlik sağlanmasına katkım olmuştur. İlkokul öğretmenim noktadan sonra biraz durulur derdi. Ben de bazı noktalardan sonra epey duruldum. Demek istediği tam olarak bu muydu? Pek de düşünmek istemiyorum. Noktalama işaretlerinin engelli olması fikrine kaç yaşında alıştım bunu da bilmiyorum. Nihayetinde kör nokta ile…

Devamını oku

Kimseyi veya hiçbir olayı tümüyle anlayamıyoruz aslında. Bir varsayım, ya da bir boşlukları doldurmaca bizim yaptığımız. O boşlukların bile ne olduğunu tümüyle bilmiyoruz çoğu zaman. Ve zihin, doğal olarak örtbas ediyor bilmediklerimizi. Çünkü belirsizlik kadar zihni yoran başka bir şey yok. Belirsizliklerden doğuyor endişeler, ki onlar günümüzün hastalığı. Bu belirsizlikleri, elinde yeterince veri olmayan zihin,…

Devamını oku